Bir yil once bu blogu acarken hayattaki en buyuk tutkumu yeni yerleri yeni tatlari, yeni renkleri ve farkli kulturleri kesfederken anilarimi yazacaktim. bu yuzden ismini a bite of memories verdim. minik minik guzel kesif anilarim olacakti burada…
Ne kadar aklimizin ucundan gecmesede, her turlu onlemi aldigimizi dusunsekte(gercekten onlem alinabiliyor mu acaba?) hayat bizimle ilgili planini hic beklemedik bir anda onune cikariyor.
Bir ay once son dakikada bilet alip cantama 2-3 parca esyayi ve gezdigim yerlerden ailem icin topladigim hediyeleri koyup yil basini gecirmek icin annemin, babamin yanina gittim. yine benim beklenmedik bir gelisim olsa da ocakta en cok sevdigim corba hazirlanmis bekliyordu bile beni. her zamaninki gibi bir yilbasi olacakti; ablamlar gelecek guzel bir sofra hazirlanacak sohbet, muhabbet keyif ve umut icinde girecektik 2020’ye.
Eve gittigimde annem karnini cok agridigini, sislik oldugunu soyledi. 15 gundur boyleymis. Gaz diyormus herkesler. hani biz hepimiz iyi biliyoruz ya insan vucudunu. Doktora gidip endoskopi ve koloskopiden gun vermisler. Doktorlar da bagirsaklara mideye odaklanmis. Agri kesici, igne ise yaramiyor diyoruz gecer o diyorlar. Bir tomogrofi ile hayatin tersinin duzunden daha iyi olmadigini ogreniyoruz hemen. Annemin karnina, cigerine kadar yayilmis tumorler. Ablam ariyor annem kanser diyor, durum ciddi… kanser? annem? Tomogrofi sonucu ozelden bi doktora gosteriliyor son evre diyorlar… yumurtalik kanseri son evrede belli olurmus cogunlukla.. cogunlukla demek ne demek?
Bilinen bir gercek varken, semptomlar bu kadar barizken ERKEN SUPHELENMEK nasil bu kadar zor olabilir- nasil bu normal bir durummus gibi hastaya hasta yakinina gozlerine baka baka ‘cogunlukla’ denebilir?
ofkelenmek yok, ofkelenmek icin vakit yok… hizli dusunmek, cabuk hareket etme zamani.
Yil basi nasil gecti hatirlamiyorum. Elimde telefon surekli bir seyler okuma, okudugunu hatirlamamak, uykusuzluk en kotusu de her sey yolunda gibi davranmak.. bunlari benim gibi yasayan ne kadar cok insan oldugunu dusundukce icimde susturmaya calistigim ciglik daha da baski yapiyor.
Annem kanser… yeni yil… 2020… umutlar… annem… hayat…